Zondagmorgen tijdens het eerste weekend van ‘Salon a Maison’ kregen we bezoek van onze achterburen. Ik had Jan al eens eerder ontmoet maar nooit uitgebreid gesproken. Nu was er tijd om wat met elkaar te spreken, een leuk geanimeerd gesprek o.a. over mijn werk en de uitwerking die het op hen had. tot mijn grote verbazing schreef Jan een bijzonder stukje over onze ontmoeting en mijn werk.

DE ZOON VAN DE SCHOENMAKER

een leest een schoen en kleine spijkertjes

vader Sanders tikt  met de regelmaat van een klok

de zool vast

in mijn herinnering 

rook het in de werkplaats naar leer

het o zo romantische schoenenleder

eventueel in de schoenpoets-leercombinatie

roel en zijn broer hebben nog altijd

de verschroeide rubber cetabever lijm en aceton

in hun neus

tot hoe ver terug in de tijd kun je nog geuren ophalen

ik wantrouw de volwassenen en mezelf

die de babyluiers van zichzelf nog kunnen ruiken

roel leeft in mijn achtertuin bij galerie maison

uit zijn omgeving klinkt of komt soms

een kwakende eend of een knabbelend eekhorentje

dat verklaart de beestenkoppen in zijn werk

mijn achterbuurman schildert pop art surrealisme

ongedwongen en vanzelfsprekend

met een uitleg op facebook die ik moet onthouden

tot ik het werk in het echt zie (dat lukt heel goed)

op de houdingen van de figuren moet ik letten

en een houding kan in galeries 

maar moeilijk aannemen

gelukkig blijken roel en zijn werk 

al in de gang heel toegankelijk

daar leven de blauwe muren en mijn vale zijn

op door de fantasievolle miniaturen

daar wordt een gefragmenteerde film

aaneengesmeed tot een sympathiek verhaal

 van hervonden en gelukte creativiteit

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *