Zondagmorgen tijdens het eerste weekend van ‘Salon a Maison’ kregen we bezoek van onze achterburen. Ik had Jan al eens eerder ontmoet maar nooit uitgebreid gesproken. Nu was er tijd om wat met elkaar te spreken, een leuk geanimeerd gesprek o.a. over mijn werk en de uitwerking die het op hen had. tot mijn grote verbazing schreef Jan een bijzonder stukje over onze ontmoeting en mijn werk.
DE ZOON VAN DE SCHOENMAKER
een leest een schoen en kleine spijkertjes
vader Sanders tikt met de regelmaat van een klok
de zool vast
in mijn herinnering
rook het in de werkplaats naar leer
het o zo romantische schoenenleder
eventueel in de schoenpoets-leercombinatie
roel en zijn broer hebben nog altijd
de verschroeide rubber cetabever lijm en aceton
in hun neus
tot hoe ver terug in de tijd kun je nog geuren ophalen
ik wantrouw de volwassenen en mezelf
die de babyluiers van zichzelf nog kunnen ruiken
roel leeft in mijn achtertuin bij galerie maison
uit zijn omgeving klinkt of komt soms
een kwakende eend of een knabbelend eekhorentje
dat verklaart de beestenkoppen in zijn werk
mijn achterbuurman schildert pop art surrealisme
ongedwongen en vanzelfsprekend
met een uitleg op facebook die ik moet onthouden
tot ik het werk in het echt zie (dat lukt heel goed)
op de houdingen van de figuren moet ik letten
en een houding kan in galeries
maar moeilijk aannemen
gelukkig blijken roel en zijn werk
al in de gang heel toegankelijk
daar leven de blauwe muren en mijn vale zijn
op door de fantasievolle miniaturen
daar wordt een gefragmenteerde film
aaneengesmeed tot een sympathiek verhaal
van hervonden en gelukte creativiteit